Αρχικά, η αγάπη δεν είναι συναίσθημα, είναι τρόπος ζωής και δεν προορίζεται μόνο σε όσους έχουν ερωτική σχέση, αλλά και στην οικογένεια, στους φίλους, στους γνωστούς, στους άγνωστους, στους εχθρούς. Όπα τι είπα; Στους εχθρούς; Σοκ ε; Κι όμως, στη Βίβλο δίνεται μια ωραία κι ολοκληρωμένη απάντηση για το τι είναι Αγάπη.
«Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη· εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί· εκείνος που αγαπάει δεν κομπάζει ούτε περηφανεύεται· είναι ευπρεπής, δεν είναι εγωιστής ούτε ευερέθιστος· ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει. Δε χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό. Εκείνος που αγαπάει, όλα τα ανέχεται· σε όλα εμπιστεύεται, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει.»
Και καθώς διαβάζεις το παραπάνω, έλεγξε τον εαυτό σου, αγαπάς όντως αληθινά;
Προσωπικά πιστεύω πως κανένας άνθρωπος δεν αγαπάει σύμφωνα με τα παραπάνω λόγια, αλλά όλοι προσπαθούμε. Μη σε πιάνει όμως μελαγχολία, γιατί η συνέχεια του παραπάνω αποσπάσματος είναι η εξής: «Ποτέ η αγάπη δε θα πάψει να υπάρχει». Πόσο ανακουφιστικό να το ακούς!; Στην πραγματικότητα, προτού καν τα νερά και η στεριά πάρουν μορφή στη γη, θεμέλιο της ήταν η Αγάπη. Εσύ ο ίδιος-α πλάστηκες από Αγάπη στα σωθικά της μητέρας σου. Για σένα μόνο πήρε ανθρώπινη μορφή η Αγάπη και παραδόθηκε στο σταυρό. Κι όλα αυτά γιατί είσαι προορισμένος-η για να ζεις αιώνια μες την Αγάπη!